Ο γονεϊκός ρόλος σήμερα είναι γεμάτος προκλήσεις, αμφιβολίες και ενοχές. Πολλοί γονείς προβληματίζονται αν είναι αρκετά παρόντες στις ζωές των παιδιών τους ή αν οι αποφάσεις τους είναι οι σωστές, ενώ η προσπάθεια εξισορρόπησης επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων επιβαρύνει την ψυχική τους υγεία. Παράλληλα, το ψηφιακό χάσμα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, λόγω των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων, δημιουργεί νέα εμπόδια στην επικοινωνία και την καθοδήγηση.
Η απομάκρυνση από την υποστήριξη της ευρύτερης οικογένειας και της κοινότητας οδηγεί συχνά σε περισσότερο διαχειριστικού τύπου σχέσεις με τα παιδιά, εις βάρος της ουσιαστικής επικοινωνίας. Την ίδια στιγμή, οι δείκτες ψυχοκοινωνικής υγείας των εφήβων αποκαλύπτουν σοβαρές παθογένειες, όπως υψηλά ποσοστά χαμηλής ικανοποίησης από τη ζωή και αυξημένα ποσοστά αυτοτραυματισμών
Η πανδημία COVID-19 επιδείνωσε αυτές τις ανισότητες, αφήνοντας σοβαρές εκπαιδευτικές και οικονομικές συνέπειες, που αναμένεται να διαρκέσουν για χρόνια. Ο ΟΟΣΑ προειδοποιεί ότι οι μαθητές που έχασαν σημαντικό χρόνο μάθησης ενδέχεται να έχουν μειωμένο εισόδημα στο μέλλον.
Απέναντι σε αυτήν τη δύσκολη πραγματικότητα, η πρόληψη και οι οργανωμένες παρεμβάσεις είναι πιο απαραίτητες από ποτέ. Οι ομάδες γονέων αποτελούν ένα ισχυρό εργαλείο υποστήριξης, προσφέροντας έναν ασφαλή χώρο για ενίσχυση της επικοινωνίας, της συναισθηματικής νοημοσύνης και της θέσπισης υγιών ορίων. Οι γονείς που συμμετέχουν σε αυτές τις ομάδες αποκτούν δεξιότητες αυτοφροντίδας και διαχείρισης των οικογενειακών συγκρούσεων, ενώ παράλληλα μειώνουν την αίσθηση μοναξιάς που συχνά βιώνουν.
Η συλλογικότητα και η αλληλεπίδραση που αναπτύσσονται μέσα σε αυτές τις ομάδες ενδυναμώνουν τους γονείς, βελτιώνουν το οικογενειακό κλίμα και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια υγιή συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Η επένδυση στην υποστήριξη των γονέων δεν είναι απλώς επιθυμητή, αλλά αναγκαία για ένα καλύτερο μέλλον.